31 mar 2011

UN CONTO: O OCÉANO

Co gallo do día mundial da auga, publicamos este conto do escritor peruano Miguel Angel Ramos Inga. Disfrutádeo.

EL OCÉANO

Hace más de 3 milenios hubo un gran diluvio universal compuesto por los océanos, las nubes con sus lluvias y los vientos: Esa coalición nuevamente despierta para destruir la tierra de los hombres.

El océano: “Desde la India, pasando por Mesopotamia, Grecia, los Mayas e Incas, hemos venido a arrancando de la faz de la tierra a estos hombres que nos contaminan y nos dañan. Con nuestro gran diluvio, nosotros los cinco océanos, las nubes y los vientos de los cuatro puntos cardinales, hemos arrasado diferentes culturas humanas y ahora es el momento de despertar otra vez.”

Gaviota: “Espera, calma tu furia, si haces eso otros inocentes ahogaras”.

El océano: “Ahogarlos y destruirlo quiero, sólo a los hombres malos”.

Gaviota: “Destruirás muchas cosas bonitas también”. El océano: “Pero son ellos son los que me destruyen a mí y destruyen a mi hermano el viento, contaminando con sus grandes fábricas, destruyen a mis hermanas las nubes oscureciéndolas, destruyen a mis hermanos los arboles arrancándoles de su tierra, destruyen a mis hijos los mares, los ríos, riachuelos, lagos, lagunas, ah! Esto no lo puedo soportar más”.

Gaviota: “Pero...”

El océano: “Sin peros, hasta aquí nomas”.

Gaviota: “Sólo dame una última oportunidad”

El océano: “¿Cuántas más necesita el hombre para darse cuenta de su propia extinción o muerte? Ya no hay más oportunidades. Ya empezaré con mu gran inundación o tsunami”.

El padre océano empezó a llamar a sus demás hermanos y hermanas (vientos y nubes) como a sus hijos para que con él despierte esa furia guardada durante milenios, pensaban ellos que así los terminarían con esta contaminación mundial del hombre conocida como “calentamiento global”.

Veían en los únicos y primeros responsables a los hombres. Pero justo en preciso momento apareció la gran coalición o alianza entre hombres, plantas, y demás seres vivientes del planeta, liderados por su portavoz la Gaviota.

Gaviota: “Detente por favor y disculpa a los hombres que te dañan a ti y a tus hermanos, algún día entenderán de lo mal que se portan, pero también estamos nosotros que nada mal te hacemos y más al contrario te cuidamos y te protegemos”.

El océano: “Ustedes sólo son pocos y tienen mucho miedo ahora”.

Gaviota: “Si, somos pocos y tenemos mucho miedo pero estamos aquí por algo”.

El océano: “¿Qué cosa?”

Gaviota: “Por esperanza, tenemos una gran esperanza”.

Océano: “¡Qué ilusos!”.

Niños y niñas: “Hola padre océano, escúchanos por favor “mientras exista aun una sola señal de esperanza no importa, cuanto seamos, no importa el numero o el tamaño, la esperanza por si solo es grande” y es por eso que te regamos que detengas su diluvio”.

Jóvenes: “¡Así es!, hola, discúlpanos, pero solo mira a tu alrededor y mira a estos niños y niñas que aquí te lo piden, ¿Acaso ya no crees en ellos, acaso ellos tienen la culpa, acaso terminaras con sus sueños y esperanzas?”

Adultos: “Si en tu corazón ya no abriga ninguna esperanza acaba con nosotros primero y haz lo que tengas que hacer, pero dales una oportunidad a nuestros hijos”.

Animales y plantas: “Todos estamos seguro que tú aun abrigas esa esperanza”.

El océano los miro estupefacto o asombrado y dijo: “Si en cien años el hombre no ha enmendado o rectificado su camino, declaro que se abra la caja de las furias, ellas no entienden de esperanzas o razones, eso es todo lo que diré hoy”, la caja de las furias contienen los grandes males de la humanidad, es la misma caja de los griegos, la caja de pandora.

Cien años tiene el hombre para rectificar su camino, haciendo lo posible para parar el “calentamiento global”. ¿Qué pasará después de eso? No lo sabemos, pero lo que sí sabemos es que tenemos mucho trabajo por hacer, desde ahora, como una vez dijo el gran poeta Vallejo “hay hermanos mucho que hacer”. Así que empieza desde ahora.

Fin

DIA MUNDIAL DA AUGA

Agua para las ciudades: responder al desafío urbano»

O Día Mundial da Auga celébrase anualmente o 22 de marzo chamar a atención sobre a importancia da auga doce e a defensa da xestión sostible dos recursos da auga doce.

Cada año, o Día Mundial da Auga destaca un aspecto particular. O obxectivo deste ano é centrar a atención internacional sobre o impacto do rápido crecemento da poboación urbana, a industrialización e a incertidume causada polo cambio climático, os conflitos e os desastres naturais sobre os sistemas urbanos de abastecemento de auga.

O tema de este año, Auga para las cidades: respondendo ao desafío urbano, ten por obxecto poñer de relevo e alentar aos gobernos, as organizacións, comunidades e persoas a participar activamente para responder ao desafío da xestión da auga urbana.

15 mar 2011

Os nosos cadernos: percorrido polo ríoTambre

Na clase de plástica decoramos os nosos cadernos individuáis donde tratamos flora, fauna, e tipos de solo que podemos atopar ó longo das zonas que percorre o río Tambre.

Aquí vemos un collage feito cos cadernos, e tamén podemos ver a película donde sae de un en un.

Posted by Picasa


12 mar 2011

DESCUBRINDO A AUGA

(Recollidos por Marta)

Quen descubriu a auga?




Non podemos averiguar quen foi o primeiro en darse de conta. Sen embargo si que coñecemos as persoas que descubriron a súa natureza. En 1781 un científico de apellido Cavendish descubriu que non era un elemento como ata ese momento se pensaba; en realidade era unha substancia composta de dous elementos. Dous anos máis tarde outro científico, Lavoisier, averiguou que estos dous elementos eran o osíxeno e o hidróxeno.




Cando comezou a chover?


As primeiras chuvias comezaron cando o noso planeta aínda se estaba formando. Algúns calculan que isto sucedeu fai uns 4.200 millóns de anos, cando a temperatura terrestre baixou o suficiente como para que o vapor de auga se condensara e formara as chuvias. Pero, suponse que a maior parte da auga terrestre apareceu no momento no que varios cometas chocaron co noso planeta.






11 mar 2011

DESCUBRINDO A AUGA

Por que a auga do mar é salgada?

As rochas están formadas por compostos químicos nos que se atopan as sales.
Cando a auga da chuvia esvara sobre elas, pode disolver e arrastrar esas substancias ata o mar; sen embargo, esta explicación segue sen aclarar porque hai tanta cantidade de sal nos océanos (35 gramos en cada litro). Parece ser que a súa orixe principal é a disolución das sales que conteñen as lavas das numerosas erupcións volcánicas submarinas.









Por que cando estamos moito tempo na auga enrúganse os dedos?

Como a nosa pel non é totalmente impermeable, cando a auga entra na pel durante un tempo prolongado, esta acaba por absorbela. Isto fai que a pel aumente de tamaño e se inche.
Pero como nos dedos non cabe máis pel da que hai, enrúgase para seguir cubrindo a mesma superficie. A pel das mans e dos pés é a máis grosa que a das outras partes do corpo; así, pode absorber máis auga e enrúgarse máis da que temos nas outras partes do corpo.


Belén García Lijó



DESCUBRINDO A AUGA

A auga fervida está máis contaminada que a do tempo?

A auga pode estar contaminada por substancias químicas (plaguicidas, xofre, etc.) ou por microorganismos (bacterias, protozoos, etc.). Fervela podería servir para destruir gran parte dos microbios, pero non a maioría das substancias que contén. Incluso, como unha parte da auga se evapora mentras ferve, este tratamento podería aumentar o grao de contaminación.

Por que din que a auga é insípida e cando a bebemos si que sabe?

A auga pura é insípida, pero apenas existe na natureza. Por iso a que bebemos contén minerais ou outras substancias disoltas (como sales) que son as que lle dan sabor. Se nos fixamos na etiqueta dunha botella de auga podemos comprobar como é a súa composición, e se comparamos botellas de marcas distintas veremos que a composición pode ser diferente.

As gotas de auga non olen, ole a flor
A auga é inodora
A auga non ten cor, é incoloraA auga pura non ten sabor, é insípida

Miriam Castro Deus

9 mar 2011

WATER USE: Poster interactivo

Con este poster aprendimos consellos para aforrar auga na casa. Tamén algúns usos da auga en inglés e unha canción moi chula. O que máis nos sorprendeu foi o mapa!

2 mar 2011

HISTORIA DA PONTE DE CHAIÁN (1956-1977)

Para nós, @s máis nov@s da Parroquia, parece como se a ponte de Chaián xa estivese aí de sempre. En realidade ten unha longa historia de case 21 anos dende a primeira constancia da súa petición ata a inauguración. Moito traballo para conseguir algo beneficioso para tódolos veciños, no só desta Parroquia, senón tamén para os de todo o Concello.
Publicamos unha liña do tempo, síntese da historia desta ponte e se clicades aquí tedes algún detalle máis. este traballo fixémolo utilizando como bibliografía a revista "O Barqueiro", publicación da asociación de veciños "A Carballeira", que tiña publicado un artigo sobre este tema.